Kasteel Drakensteyn is het thuis van prinses Beatrix. Jaren woonde ze er met haar man en kinderen, tot ze koningin werd en het gezin naar Huis ten Bosch verhuisde. Sinds ze koningin-af is, woont ze weer in het kasteel, waar ze zoveel herinneringen heeft. Ga je mee een kijkje binnen nemen?
De geschiedenis van Drakensteyn brengt ons terug naar 1640. In dit jaar werd het kasteel gebouwd op de plaats van een oude hofstede. Het achthoekige ontwerp komt uit de koker van de beroemde Jacob van Campen, die kort ervoor Paleis Noordeinde onder handen had genomen. Door de eeuwen heen wisselde het kasteeltje meermaals van eigenaar. In het jaar 1959 verkocht Frederik Lodewijk Bosch van Drakestein het aan prinses Beatrix. Na een grondige renovatie ging ze er in 1963 wonen. Voordeel van Drakensteyn is de locatie, het ligt vrij dicht bij Paleis Soestdijk, waar Beatrix’ ouders woonden.
Op 10 maart 1966 trouwden prinses Beatrix en Claus von Amsberg. Samen gingen ze op kasteel Drakensteyn wonen, waar Beatrix al een aantal jaren woonde. Hun drie kinderen Willem-Alexander, Friso en Constantijn werden geboren, en groeiden hier in hun jonge jaren op.
In 1980 werd Beatrix koningin. Daarom verhuisde het gezin in 1981 naar paleis Huis ten Bosch in Den Haag. Drakensteyn werd sinds die tijd gebruikt als buiten- en gastenverblijf. In 2006 werd bekend gemaakt dat Drakensteyn gerenoveerd zou worden. Er kwamen wat meters woonruimte bij en het kasteel zou extra beveiligd worden. Sinds 2014 woont de prinses er weer. Door de dichte begroeing is er vanag de wegkant bijna niets te zien van het kasteel.
Drakensteyn heeft ook nog een aantal bijgebouwen, die je passeert als je via de Slotlaan en de oprijlaan aan komt rijden.
Interieur
Hoe Drakensteyn er van binnen uitziet, weten we niet precies. Het kasteel is immers privé-eigendom van de prinses. Wel hebben we een plattegrond van de begane grond.
Het kasteel betreed je via de brug (IX) over de gracht (X). De hal die toegang geeft tot de overige vertrekken is licht en hoog, met een balkenplafond en een gezellige zithoek op links.
In de jaren zestig poseerde de prinses meermaals bij de zithoek in de hal. Bijvoorbeeld in gala….
….. en met een goed boek.
De deur links van de haard geeft toegang tot het trappenhuis, nummer VIII op de plattegrond.
De deur rechts van de haard geeft toegang tot de werkkamer, op de plattegrond nummer VII. Foto’s van deze ruimte zie je hieronder.
Werkkamer
Zandkleurig behang met een textuurtje op de muren, een goedgevulde boekenkast en een ronde tafel met comfortabele stoelen.De werkkamer van de prinses was (en is?) een aangename ruimte met een gezellige aankleding en grote raampartijen. Door de jaren heen bracht de prinses hier heel wat uren door.
Salon
Door naar ruimte III, de salon. De achthoekige vorm van het paleis is hier goed zichtbaar.
In de kooi links op de foto woonden de papegaaien van de prinses. Een ervan kon de telefoon zó goed nadoen, dat de lakei meermaals de telefoon voor niets in zijn handen had.
De ruimte vanuit een andere hoek:
Prinses Beatrix met haar particuliere secretaresse mevrouw Wijnen in de salon van Drakensteyn.
Toen Willem-Alexander net geboren was, stond de koninklijke wieg in de hoek bij de schouw.
In een televisie-uitzending uit de jaren tachtig zie je Beatrix en Claus in de salon. Het bankstel is verschoven, dichter naar de haard.
Eetkamer
De eetkamer is de grootste ruimte op de begane grond.
Aan de muren hangt Chinese wandbekleding.
Salon 2
In de jaren zestig werden er ook nog beelden vrijgegeven van de prinses in een ruimte met bordeauxrode wanden. Vermoedelijk is dit de ruimte tussen eet- en werkkamer.
De prinses poseerde er in de jaren zestig met haar hond.
Ter gelegenheid van haar tachtigste verjaardag liet de prinses zich opnieuw fotografen bij haar geliefde kasteel. Dit keer kwam (helaas) alleen het exterieur in beeld.
Dat prinses Beatrix haar hart verloren heeft aan Drakensteyn, is niet zo verwonderlijk. Ze bracht er haar gelukkigste jaren van haar leven door, de jaren zeventig. Daarnaast is het kasteeltje voor koninklijke begrippen klein en knus. En dat het graf van prins Friso op steenworp afstand van het kasteel ligt, zal ongetwijfeld ook bijdragen aan het gevoel van thuis en eigen.
Wat leuk! Ik vond het altijd al een zeer charmant kasteeltje, maar nu helemaal. Dank je wel voor dit leuke blog met de prachtige foto’s van een jonge prinses.
Oh, wat is dit genieten!! Heerlijke blog en zoveel prachtige foto’s uit de oude doos. Wat was en is Beatrix toch een charmante vrouw.
Wat een prachtig blog….genieten!
Wat zal het naar mijn idee voor prinses Beatrix een goed en warm gevoel geven om een eigen home te hebben waar ze zulke gelukkige jaren mocht ondervinden met haar gezin, en waar ze na haar koningschap met pracht en praal in grootse paleizen zich weer in alle rust kon terugtrekken op kasteel Drakensteyn….haar thuis!
De vorm van dit gebouw is ook zo leuk, en de inrichting oogt sfeervol en knus, met een chique, klassieke uitstraling, zoals we Beatrix zelf ook kennen.
Nog even de foto’s benoemen die ik het mooist vind en mij op een of andere manier raken:
Van boven naar beneden:
-De zwart/wit opname van Claus en Beatrix in de vensterbank. (Stil geluk)
-Claus met de kleine WA op zijn hand (trotse, blije papa)
-Beatrix in de deuropening met hond
(haar gezichtsuitdrukking weerspiegelt de zachtblauwe kleur van haar kleding).
-Beatrix in het warm groen fluweel gekleed en tot in de puntjes verzorgd, met WA op schoot. (zo’n gelukkige, tere aanblik, in een vorstelijke ambiance!)
-Oma Beatrix met haar kleinkinderen op de brug. (lieve oma en trots op allemaal).
Ik hoop en wens dat ze nog menig jaar hier in gezondheid mag wonen en het met haar grootmoeder mag zeggen: Eenzaam, maar niet alleen!
Oh wat leuk. ik zou er maar wat graag nog véél meer van willen zien. Maar dit is al heerlijk om naar te kijken. En inderdaad de foto’s van de jonge Beatrix, hoe mooi! Vreemd dat ik haar in mijn jonge jaren heel anders zag, eerlijk gezegd een beetje stijfjes. Ik denk door haar kapsel wat totaal niet overeen kwam met het modebeeld van toen. Maar vooral in die prachtige avondjapon vind ik haar nu beeldschoon en charmant. Het blijkt maar weer dat een constante stijl door de jaren heen het mooiste resultaat geeft. Ik kwam daar zelf iets later pas achter en als ik nu foto’s terugkijk van mijzelf dan moet ik soms toch wel erg lachen om bepaalde outfits. Maar ook een heel leuk tijdsbeeld hoor, dat dan weer wel.
Ik heb er weleens aan gedacht om een blog te publiceren met alle mooie foto’s van een jonge Beatrix. Die zijn er legio. Dan zie je ook goed dat ze rond 1965 echt opbloeide.
…o, wat een superhéérlijk vooruitzicht ! Maar je moet daarbij zeker nog verder in de tijd teruggaan, minstens wel tot 1958 (toen ze 20 was) ! – En wat echt hartverwarmende reacties hier op dit blogje – ik heb ervan genoten !
Wat mij betreft hoop ik dat je deze gedachte in daden omzet, Josine!
Ik kan er nu al naar uitkijken!🤓
Ik heb hem op de planning gezet 😀
Daar zou je mij heel blij mee maken,
Ik denk dat je ons met hele mooie foto,s kan verwennen.
Die jaren had je echt nog dat koninklijke sausje over alles , misschien niet meer van deze tijd , maar ik hou ervan
dat zou dan vast een prachtig blog worden Josine. Graag! Ik denk dat rond 1965 de liefde in haar leven kwam? Dat staat iedereen goed 😉
Ja, en ik werd geboren in 1965, dat kun je ook niet zomaar uitvlakken 🤣 oh, en ik ben sterrenbeeld Waterman, net als Beatrix 😁
Een heel mooi kasteeltje. Grote zalen en imposante ruimtes, kunnen prachtig zijn, maar bepaalt niet knus.
Nu ze alleen is zal ze genieten van het huiselijke, kleinere, kasteeltje.
Dat het graf van prins Friso aan het gevoel van thuis en eigen bijdraagt denk ik niet.
Dan zou het er niet zo verwaarloosd bijliggen.
Dat was in 2021 even het geval. Inmiddels staan er planten met mooie, witte bloemetjes.
Gelukkig maar, want het was echt erg.
Ohhh, echt???
Wat jammer, Zoiets geeft mij dan altijd de indruk dat die persoon al vergeten is………
Ik denk dat we in deze situatie niet te snel moeten oordelen. Rouwen doet iedereen op zijn eigen manier. Daar is geen handboek voor.
Ik geef alleen aan wat ik voel en denk als ik een verwaarloosd graf zie, het maakt mij triest.
En dat is heel persoonlijk, en zal voor iedereen anders zijn .
Hier wil ik het bij laten .
Beatrix was in coronatijd ook een langere periode in het buitenland. Ik vraag me af of er misschien wat tuinmannen enorm op hun kop hebben gehad 😉
Ik weet het niet, ik vond het zeer beschamend. De commotie daarover zal ze niet ontgaan zijn.
Ik oordeel niet te hard, maar iedereen weet dat een graf onderhoudt nodig heeft.
Zelf kom ik weinig op het graf van mijn ouders i.v.m. de afstand. Er is een mevrouw die het voor me in de gaten houdt.
Als het graf nu wel onderhouden wordt, is dat goed, en kom ik er niet meer op terug.
Wat een leuk item Josine.
Weet jij, of iemand anders, wie de persoon is met het langere kapsel. Op de foto onder de foto van Boudewijn en Fabiola.
Prachtige plek! Gek dat de ruimte tussen eet- en werkkamer op het plattegrondje geen nummer met legenda heeft gekregen, een soort geheime kamer 🤭 leuk om de jonge Beatrix weer te zien. En die foto van Claus met op één hand zijn zoon, schitterend ♥️
Wat een heerlijk toevluchtsoord. Ik zou hier ook wel willen wonen.
O ja..ik ook. Heerlijk die rust.