Royals en rafels, gaat dat samen? Jazeker. In de couturewereld worden doorgaans álle opties van een stof gebruikt, en rafelranden horen daar zeker bij. Daarom in dit blog een overzicht van Máxima's gerafelde kleding.
Welke jurk als eerste aan bod komt, laat zich raden: Máxima's koningsblauwe inhuldigingsjurk van Jan Taminiau. Met veel precisie is het borduurwerk voorzien van rafelranden. Het onopvallende detail geeft het lijfje nóg meer diepte.
Op de close-up is het nog beter te zien:
In 1954 bracht Coco Chanel een revolutie te weeg door een mantelpak met een rechte rok en dito tweed-jasje met opvallende knopen, héél veel panden en contrasterende biezen op de markt te brengen. Het ontwerp ging dwars tegen de heersende damesmode met wespentailles en gerende midi-rokken in. Waarom vertel ik dit? Is er in Máxima's kledingkast een dergelijk mantelpak te vinden? Nee, helaas niet. Maar wat ze wél heeft, is een grijze robe manteau van Chanel. En ja, ook daar zien we rafelranden.
Close-up:
Een mantelpak dat vanuit de verte wel wat weghad van Coco's klassieker, kregen we te zien in Japan. En hoewel de koningin het ensemble zelfs combineerde met een handtas van Chanel, kwam het ensemble toch echt bij Oscar de la Renta vandaan.
Dat je binnen één ontwerp kunt spelen met rafels – de ene keer wel, de andere keer niet – bewijst Edouard Vermeulen hier. De twee buitenste jasjes zijn voorzien van een gerafelde bies, de middelste niet.
Ik kan erg genieten van close-ups, dus daarom leg ik de stoffen van bovenstaande jasjes ook maar even onder de loep. We beginnen bij nummer 1. Rafels, tweed, decoratieve steken: je ziet het allemaal.
——Advertentie—–
—–Einde advertentie——
Door naar het volgende voorbeeld: de zachtroze robe manteau van Claes Iversen. Hier zien we rafelranden bij de overgang tussen de verschillende texturen. Bij de mouwen loopt het accent door, bij de biezen en zoom ontbreken ze. Mijns inziens de juiste dosering. Rafels zijn leuk, maar een hele kakofonie aan rafels niet.
Eerlijk is eerlijk: rafels, hoe mooi ook, vragen wel om wat tegenwicht. Hierboven zien we twee rijke stoffen, een strenge belijning en een opgestoken kapsel, waardoor het totaalplaatje chic en koninklijk is. De rafels vormen een welkom vleugje pret en onrust. Bij onderstaande blouse is daar geen sprake van. Door de luchtige en ietwat flodderige stof oogt het geheel door de rafels mijns inziens té casual. Versleten haast. Maar ach, een gegeven paard mag je niet in de bek kijken, toch? Tijdens een bezoek aan New York kreeg de koningin deze blouse van het Nederlandse label Painted Series cadeau, dus dat ze hem draagt tijdens een belangrijk staatsbezoek kan ik dan wel weer waarderen.
De lengte van rafels spelen uiteraard een rol bij de vraag of een look in balans is, ja of nee. En meningen ook, want waar de een dol is op wat pret en onrust, gruwt de ander ervan. Dus zeg het maar: is dit pakje met XXL-rafels geslaagd of niet?
Soms is het ook de vraag of de rafels echt de bedoeling waren. Kant kun je doorgaans wel afwerken met een mooie rand, maar als je op zoekt bent naar luchtig en verfijnd totaalplaatje, dan is het simpelweg afknippen ook een optie. En ja, dan kunnen rafels ontstaan.
Dit vind ik een mooi voorbeeld van een subtiele rafel: Máxima's bordeauxrode jurk van Oscar de la Renta.
De outfit van Koninginnedag 2004 mag uiteraard niet ontbreken. Zowel het jasje als de rok zijn voorzien van het accent.
Krijg je niet genoeg van alle voorbeelden? Overweeg dan een bezoekje aan de nieuwe kanttentoonstelling in het Textielmuseum in Tilburg. Ik was er deze week met twee Máxima-vriendinnen van deze website, en wat hebben we onze ogen uitgekeken. Japonnen van Dior, Chanel en andere topnamen bewezen dat mode absoluut een kunstvorm is, en een manier van zelfexpressie. En ook dat rafels daar prima bijhoren.
