Morgen is het ein-de-lijk zover: het staatsbezoek aan het Verenigd Koninkrijk. In deze blog blikken we alvast vooruit.
Kleur
Dé hamvraag voor deze website valt natuurlijk niet zo moeilijk te raden: wat draagt koningin Máxima? Inmiddels weten we wel dat Máxima op modegebied heel onvoorspelbaar kan zijn, maar aan de hand van voorgaande staatsbezoeken zou een zachtroze/beige/zandkleurige look wel voor de hand liggen. Bij staatsbezoeken speelt kleur namelijk een belangrijke rol. In de Nouveau van deze maand staat een uitgebreid artikel over Máxima's kleurentaal, waarbij ook haar voorkeur voor onopvallende tinten aan bod komt: "Máxima is onze koningin, maar geen staatshoofd. Bij een staatsbezoek hoeft ze geen erewacht te inspecteren en op het podium staat ze heel bescheiden achter de koning opgesteld. Oneerbiedig gezegd is Máxima bij staatsbezoeken en bepaalde prijsuitreikingen vooral mee als ijsbreker en decoratie. Blijkbaar beseft Máxima dat maar al te goed, want op dergelijke momenten draagt ze steevast onopvallende tinten als beige, camel of zachtroze. Sinds de inhuldiging in april 2013 hebben we al meer dan twintig soortgelijke outfits in deze kleuren voorbij zien komen, veelal gecombineerd met een breedgerande hoed. Want hoe bescheiden Máxima dan ook behoort te zijn, maximaal blijven haar outfits al-tijd."
Natuurlijk vraagt een voorspelling ook om wat visuele onderbouwing. Hierbij wat looks van eerdere staatsbezoeken:
Stuart
Qua ontwerpers hoop ik dat Máxima kiest voor Nederlandse en Britse mode. Alexander McQueen zou ik bijvoorbeeld een mooie optie vinden. Verder verwacht ik ook zeker wat kleding van Natan te zien. Qua juwelen hoop ik heel sterk op de Stuart-diamant, want deze steen benadrukt de gedeelde geschiedenis van de Britse en Nederlandse monarchie. Voor het geval dat staat er al een uitgebreide blog klaar, maar als voorproefje deel ik alvast een citaat van onze juwelenkenner Edwin Fellner: "Voor de geschiedenis van de zeldzame diamant moeten we terug naar het jaar 1690. In het archief van het British Museum bevinden zich documenten waaruit blijkt dat na de kroning van de Nederlandse Stadhouder Willem III en zijn echtgenote Mary Stuart II (1689) tot Koning en Koningin van Engeland, een grote en ongeslepen diamant aan de koningin werd aangeboden. Tot in 1690 onderhandelde een goede vriend van het koninklijk paar, Hans Willem Bentinck, 1e graaf van Portland namens de koningin over de aankoop van deze steen, die al eerder voor een bedrag van 30.000 pond was aangeboden aan een “buitenlandse prins”. Nadat men uiteindelijk overeenkwam dat de bewerking van de diamant het risico van de koper zou worden, deed Lord Portland als tussenpersoon een aanbetaling van vierduizend pond op deze “Grote Steen”. Uiteindelijk zou de verkoper, Sir William Langhorn van Barre & Company, een bedrag van 12.338 pond voor deze gigantische diamant ontvangen. Volgens de verkoper was de diamant bijzonder geschikt om er een perfect hart van te slijpen en dat deze dan het best tot zijn recht zou komen in een hoofd – of borstsieraad, oftewel een devant de corsage. Uiteindelijk kocht Willem III in 1690 de grote ruwe diamant als cadeau voor zijn vrouw, Mary II van Engeland. De ruwe diamant werd in dat zelfde jaar nog geslepen, hoogst waarschijnlijk in Amsterdam. Het resultaat was een peervormige roos geslepen diamant met een gewicht van 39,75 karaat. Deze “Stuart diamant” werd de centrale steen in een grote broche. Na de dood van Queen Mary II in 1694 gingen al haar bezittingen, waaronder haar sieraden, naar haar man Willem III. In 1702 overleed de Nederlands/Engelse koning, waarna de sieraden naar de nieuwe eigenaar in Nederland vertrokken: de nieuwe Prins van Oranje. De zus van Koningin Mary II, prinses Anna, trachtte nog via een rechtszaak erkend te worden als rechtmatige erfgenaam van deze juwelen. Tevergeefs…. Vanaf 1702 werd de diamant aangeduid als de „Holland“ diamant."
En de koning dan?
Natuurlijk mag koning Willem-Alexander in deze blog niet ontbreken. Hoewel hij steevast een donkerblauw pak draagt bij staatsbezoeken, durf ik wel een voorspelling te doen qua dassen. Zo draagt de koning bij aankomst vaak een oranje stropdas met Windsor-knoop. Na de inspectie van de erewacht en de gebruikelijke kranslegging wisselt de koning de "vlag om zijn hals" nog weleens om voor een blauw exemplaar. Ik ben benieuwd of hij dit keer ook kiest voor het toepasselijke oranje en/of een "wisseling van de wacht."
Links: de koning bij aankomst in Italië. Rechts: later op de dag met een blauwe das.
