Een trouwjurk is meer dan een kledingstuk. Het is de belichaming van hoop, traditie en liefde. In het Fries Museum is momenteel een expositie te zien over 250 jaar Nederlandse bruidsjurken. Een goede aanleiding om op deze website enkele koninklijke bruidsjurken onder de loep te leggen. Met vandaag: prinses Margriet.
Wie prinses Margriet zegt, zegt margrieten. De prinses is dol op symboliek en verwerkt haar naam op subtiele of juist nadrukkelijke wijze in haar kleding en juwelen. Op 10 januari 1967 was dat niet anders. De bruidsjurk van de prinses werd ontworpen door Lien Bergé-Farwick, die een japon bedacht van witte cloquézijde met een ingeweven margrietmotief. Voor de stof werd uitgeweken naar Parijs, naar zijdefabriek Bianchini-Férier. Niet zomaar de eerste de beste naam. Ook modehuizen als Chanel, Dior en Yves Saint Laurent laten hier stoffen vervaardigen.
Op het bovenste deel van het lijfje prijken bovendien 67 margrieten met pailletten, pareltjes en strass. Het getal 67 is een verwijzing naar het huwelijksjaar van het paar. Een deel van de margrieten werd kant en klaar aangeleverd door Hubert uit Parijs. In Nederland hebben twee modistes ook -onder leiding van coupeuse Riek van Lieshout- urenlang zitten borduren.
En wie denkt dat het daar bij bleef, heeft het mis. Op de sleep van maar liefst vijf meter prijken 876 (!) geborduurde margrieten. Het is niet moeilijk voor te stellen dat de sleep, die bij de schouders begint- loodzwaar is. Om die reden werd er ook een tuigje in de jurk verstopt, zodat Margriet niet door het gewicht van de sleep naar achter getrokken zou worden. Aan de sleep werden bovendien drie lusjes bevestigd, zodat de bruidsmeisjes de sleep de baas konden.
Naast de jurk bekijken we ook even de juwelen. Op haar trouwdag droeg prinses Margriet parels. Beslist geen verrassing, want het Griekse woord margarites betekent immers parels.
Het diadeem van de prinses valt op door de vijf ornamenten, die ook weer verwijzen naar margrieten.
En last but not least was er ook nog sprake van een andere, heel oude, traditie:
Something old
something new
something borrowed
something blue
Het is op de foto’s niet te zien, maar dankzij Paleis het Loo weten we dat aan de binnenzijde van de japon een blauw strikje is bevestigd. De japon is natuurlijk nieuw en de juwelen vallen zowel onder de categorie ‘old’ als ‘borrowed’.
Foto’s van de jurk op Paleis Het Loo:
Kun je niet genoeg krijgen van (koninklijke) bruidsjurken? Dat komt goed uit. In het Fries Museum in Leeuwarden is momenteel een expositie te zien over 250 jaar Nederlandse bruidsjurken. Naast die van koningin Máxima kun je ook jurk van prinses Carolina bewonderen. Ja, ik wil! loopt tot 16 februari 2025.
Het borduurwerk werd uitgevoerd door Hurel in Parijs. Niet Hubert. Toentertijd een van de vele borduurateliers in Parijs. Hurel bestaat nog steeds als een van de weinigen.
Ik word altijd een beetje opstandig van zo veel symboliek. Persoonlijk zou ik niet mijn bruidsjurk vol margrieten willen als ik zelf Margriet heette. Doe eens gek en kies lekker dwars voor een andere bloem.
Och ja, heerlijke nostalgische beelden.
Vind ik de jurk mooi, nee. Te gesloten, te stijf van stof, maar dat was het tijdsbeeld.
Prachtig gemaakt, dat wel.
En ze draagt blijkbaar de jurk nog ieder jaar op haar trouwdag heeft ze ooit eens verteld in een documentaire. En nog steeds past hij👏
https://npo.nl/start/serie/tussen-kunst-en-kitsch/seizoen-20_2/tussen-kunst-en-kitsch_39/afspelen vanaf ongeveer 24:50 gaat het over het patroon van de jurk, en wordt ook een stukje stof in beeld gebracht.
Overigens vind ik die margrieten erg lelijk qua vorm. De strakheid van de jurk vind ik prachtig.
Ik heb nog even gezocht naar foto’s van de trouwjurk van koningin Margrethe. Ook zij koos (eveneens in 1967) voor het (naam)thema van de margrieten, maar ik kom er niet helemaal uit of ze alleen die nogal opvallende broche op die nogal opvallende plek heeft, of dat in de stof ook margrieten zijn ingeweven.
De stof oogt inderdaad nogal massief doordat de margrieten zo overdadig aanwezig zijn. Iets minder was ook mooi geweest. Het borduurwerk vind ik dan wel weer prachtig. Bruidsboeket ook mooi en wat een heerlijk jaren-60 kapsel.
Prachtige jurk met mooie symboliek en wat een pracht paar.
Heel leuk om je eigen naam zo te kunnen verwerken in je bruidsjapon en het boeket.
Een keurig geheel, maar wel heel ver doorgevoerd in de stof, waardoor het nogal massief oogt en ietsje stijfjes overkomt.
In de sleep zou een afwisseling van effen stof en een patroon met margrieten het net iets opener en speelser gemaakt hebben.
Hetzelfde geldt voor het rokgedeelte.
Maar wat telt is hoe Prinses Margriet het mooi vond!
Leuk om die gedetailleerde foto’s via Josée Zwaga te zien, gemaakt op het Loo.
Zo maar even nieuwsgierig: waar zit dat blauwe strikje aan de binnenkant??😉
Misschien kijk je er zo van dichtbij toch ook nog weer anders tegenaan hoor.
Ze was in ieder geval een prachtige bruid, en wat een chique kapsel met mooie tiara!
Echt een klassieke trouwjurk uit de jaren 60. Leuk om te zien, maar idd Elisah, ik ben het met je eens. Vrij zwaar. Maar leuk om te zien en de symboliek erachter te lezen
Deze jurk en ook het kapsel is echt jaren 60.
En daarom vind ik het wel iets hebben, maar met iets minder margrieten was het ook mooi geweest.
Ik heb wel eens gelezen dat Margriet elk jaar op hun huwelijksdag deze jurk nog een keer aantrekt
Ik hoop dat ze dit nog veel mag doen, ik gun het ze zoooo.
Hoeveel respect ik ook heb voor de tijd en aandacht die aan deze jurk is besteed, ik kan hem niet heel mooi vinden. Te massief of zo. Wel riep het mooie jeugdherinneringen op van de bruiloft van een tante van mij, met exact hetzelfde kapsel. Echt een tijdsbeeld van toen.