Wauw. Als ik het eindresultaat van de renovatie van Paleis Huis ten Bosch in één woord moet samenvatten, dan is dat absoluut 'wauw'. Ruim anderhalf uur lang heb ik mijn ogen uitgekeken. Wat een spektakel van eigentijdse en historische kunstwerken!
Sober van buiten, rijk gedecoreerd van binnen. Zo omschreef Flip Maarschalkerweerd, de voormalige directeur van de Koninklijke Verzamelingen, vanmorgen het gerenoveerde Paleis Huis ten Bosch. Een treffende omschrijving, want achter de gemetselde buitenmuren van het monumentale gebouw schuilen inderdaad ruimtes die een kunstwerk op zich zijn. Neem de Oranjezaal, waar we ontvangen werden voor wat toespraken en instructies. Van onder tot boven zijn de wanden versierd met schilderingen uit de zeventiende eeuw. Händel en Mozart speelden er ooit de sterren van de hemel, en zelfs de deuren ademen een zeer rijke en culturele historie.
Maar voor de Oranjezaal kwam ik natuurlijk niet, want die had ik al lang en breed bewonderd tijdens de openstelling in 2014. Mijn doel was vooral de Japanse Zaal, dus daarom besloot ik als eerste deze ruimte te bezoeken. Maar voor je in de zaal met zijde wandbespanningen ariveert, moet je eerst door de vestibule. En ja, die is ook grondig aangepakt. De voorheen witte wanden zijn in een warme aardetint geverfd en de klassieke kroonluchters zijn vervangen door een lichtgevend sculptuur van Studio Drift. Ik zou willen dat jullie allemaal er even een kijkje mochten nemen, want op de honderden ledlampjes zijn allemaal paardenbloemzaadjes met de hand aangebracht. Een feest om naar te kijken.
Vanuit de vestibule sla je -van voren gezien- rechtsaf de Chinese Zaal in en vervolgens linksaf. Via een dienstkeuken kom je dan in de Japanse Zaal, waarvan de wanden van boven tot onder zijn bedekt met zijden applicaties. Gelijk aan je linkerhand, vlak boven een bijzettafeltje met twee Japanse beeldjes, is het paneel met 3D-bamboe met blauwe regen te zien. De inspiratiebron voor de lila japon die in beeld kwam op de vijftigste verjaardag van koning Willem-Alexander.
De Japanse Zaal
Het paneel waar Máxima's verjaardagsjurk op is geinspireerd.
De 'keuken' tussen de Witte Eetkamer, Chinese Zaal en Japanse Zaal
Vanuit de Japanse Zaal liep ik vervolgens naar de Witte Eetkamer, waar een spierwit en zeer indrukwekkend stucplafond te zien was. Hier wil ik wel een vorkje prikken met Máxima. Maar ja, waar niet?
Vanuit de Witte Eetkamer en de Chinese Zaal kwam ik vervolgens weer in de vestibule. Als je het mij vraagt, is het nu wel even tijd voor een overzichtsfoto.
1. Bibliotheek
2. Werkkamer Máxima. Recht hierachter de Groene Salon en de werkkamer van de koning
3. Blauwe Salon
4. Vestibule. Recht hierachter de Oranjezaal
5. Chinese Zaal
6. Witte Eetkamer. Achter 5 en 6: de Japanse Zaal.
Vanuit de vestibule (nummer 4) ging ik vervolgens naar de Blauwe Salon, nummer 3. En wauw, hier wist ik écht niet waar ik moest kijken. Op drie wanden van de zaal zijn namelijk geweven collages aangebracht door ontwerpersduo Scheltens & Abbenes. Eén wand voor de koning, één wand voor de koningin en één voor het koninklijk gezin. Voor de collages doken het koningspaar en het ontwerpersduo in het Koninklijk Archief om objecten te vinden die heden en verleden verbinden, en tegelijkertijd iets vertellen over het leven van het koninklijk paar. Op de wand van de koning zien we de stropdas die prins Claus ooit op de grond wierp, een kaars als verwijzing naar prins Friso, de hermelijnen mantel, zijn honden en schaatsen. Op de wand van Máxima: haar eigen inhuldigingsjurk, de inhuldigingsjurk, haarstrikken van de prinsessen, een waaier die ze ooit cadeau kreeg van prinses Beatrix, haar lievelingsbloemen (pioenrozen en jasmijn), een Argentijnse vogel en de haardecoratie van Prinsjesdag 2015. De elementen lopen niet door en zijn zeer kleurrijk, waardoor je in een zee van kleuren en overgangen terecht komt. Je kijkt écht je ogen uit.
Om alle objecten goed op de wand te krijgen, hebben Scheltens & Abbenes allerlei objecten gefotografeerd én foto's aangeleverd gekregen van het Koninklijk Huisarchief. Door te spelen met kleuren, vormen en omvang, kon het ontwerpersduo zich helemaal uitleven. De trouwringen van het paar konden bijvoorbeeld even groot worden afgebeeld als een stoel. Nadat alle foto's op de gewenste grootte en plek waren gepositioneerd, werd de fotocollage door middel van drie verschillende technieken geweven. Het resultaat is nog veel indrukwekkender dan op de foto's en de sprekende kleuren van het meubilair maken het plaatje helemaal af.
De wand van koningin Máxima is zo betekenisvol dat ik elk object graag zou willen toelichten. De blog eindig ik voor vandaag daarom hier. Morgen een vervolg!
