Zaterdag was koning Willem-Alexander aanwezig bij de Veteranendag en dat leverde zowel een prachtige anekdote als een ontroerend verhaal op. Omdat ik ze anders vergeet, post ik ze hier maar even.
Laten we beginnen met een lach. Wie de opzet van Veteranendag een beetje kent, weet dat de koning lang stil moet staan en tussen alle uniformen ook bijna niet opvalt. Of misschien kan ik beter zeggen: helemaal niet opvalt. Toen de Oranjefans zaterdag genoten van het moment en volop aan het fotograferen waren, zei een man die daar ook stond na een half uur (!!) tegen zijn vrouw: "He, de koning zou toch ook komen?" Zijn vrouw begon te grinnikken en zei: "Man, daar kijk je al een half uur tegenaan." Geweldig toch? Ik moest er in ieder geval hard om lachen.
En dan was er ook nog een verhaal met een traan. Het zit zo: Stichting Ambulance Wens maakt al jaren de laatste wens van zieke mensen waar. (Als je nog een mooi doel zoekt om aan te doneren: voilà) De ene keer gaat het om een bezoekje aan de zee, de andere keer om het bijwonen van een voetbalwedstrijd en zaterdag wilde een mevrouw uit 1976 graag nog een keer aanwezig zijn bij de Veteranendag. Zo gezegd, zo gedaan. Toen koning Willem-Alexander dat ter ore kreeg, nam hij even de tijd om met de mevrouw te praten. Ik denk dat ieder ander dat ook zou doen, maar ik vind het mooi dat de koning ook zijn steentje bijdroeg aan het toch al bijzondere moment.
