Nog even over Máxima’s parelcollier van vanavond…

Naast een nieuwe jurk van Claes Iversen draagt Máxima tijdens het Franse staatsbanket ook een indrukwekkend parelcollier. Onze juwelenkenner Edwin Fellner licht het juweel toe.

Edwin: “In de koninklijke verzameling bevinden zich prachtige, uiterst kostbare, historische pareljuwelen, veelal verworven door vererving. De „Oranjeparels“ worden ze ook wel genoemd. Een klein (!) deel van deze parels komen daadwerkelijk uit het voormalig bezit van Prinses Amalia van Solms (1602-1675). Maar geldt dit ook voor het historische parelcollier?

Op 4 april 1625 trad Amalia van Solms in het huwelijk met haar achterneef Prins Frederik Hendrik van Oranje. Onder het echtpaar nam het ceremonieel en uiterlijk vertoon aan het Haagse Hof aanzienlijk toe. Daartoe behoorde tevens het verzamelen van kunst en het het vergaren van kostbare juwelen. In 1635 werden er voor Amalia 20 zeer bijzondere, ronde zoetwaterparels (waarde: fl 30.000!) door haar echtgenoot aangekocht. Oorspronkelijk werden de parels door Amalia met een zijden, gestrikt lint om de hals gedragen, maar kort daarna werd het collier nog met 16 parels uitgebreid. Vol trots liet Amalia zich meerdere malen portretteren met deze uiterst kostbare juwelen.

Voor haar was het parelsnoer een lievelingssieraad en zij bepaalde dan ook (testamentair) dat het „juweel van grote waarde“ behouden moest blijven voor Het Huis. Via vererving kwam het collier bij Catharina van Anhalt-Dessau (de nog enig levende dochter van Amalia) terecht. Echter er waren nog meer kapers op de kust… De Koning van Pruisen, Amalia’s kleinzoon, had de parels ook geclaimd. Er werd een compromis gesloten; Catharina mocht het collier gedurende haar leven dragen en zou deze, na haar overlijden, overdragen aan het Pruisische Koningshuis. En zo geschiede.

In 1809 werd een groot deel van de Pruisische kroonjuwelen verkocht om de oorlog tegen Frankrijk te kunnen bekostigen, maar de „Oranjeparels“ werden gespaard. Keizerin Augusta Victoria, echtgenote van de laatste Duitse Keizer Wilhelm II heeft de parels nog gedragen tijdens het verblijf op hun „asiel“ adres, Huis Doorn. Kort na de Eerste Wereldoorlog is het collier echter verkocht. Tot op heden is het onbekend
wie de eigenaar werd. Uiteindelijk is Amalia’s testamentaire wens dus niet gerespecteerd…

Een teleurgestelde hertog
Nu wetende dat het parelcollier van de Oranjes geen erfstuk van Amalia van Solms is, betekent dit nog niet dat deze niet uit een andere tak van het Oranjehuis kan komen… Want dat doet het wel degelijk. En daar zijn Amalia’s dochter en een hertog uit Braunschweig voor verantwoordelijk. In 1646 huwt Prinses Louise Henriëtte van Oranje, de oudste dochter van Prinses Amalia, de keurvorst Frederik Willem van Brandenburg. Als huwelijksgeschenk ontvangt Louise van de Amsterdamse burgermeesters een parel collier bestaande uit 35 grote parels ter waarde van fl 24.000,-. Door vererving in directe lijn, kwam
het dikke parelsnoer uiteindelijk terecht bij de Hertog Willem van Brunswijk (Braunschweig). Deze hertog werd door de Engelse Koning William IV naar voren geschoven als mogelijke huwelijkskandidaat voor de Württembergse Prinses Sophie…. Na een mislukte ontmoeting in Stuttgart, ontmoette de toekomstige
Nederlandse Koningin de hertog voor de eerste keer in 1838 in Berlijn. Ondanks de zeer positieve indruk die Sophie had overgehouden aan de Hertog („Ik kan niet zeggen dat ik van hem hield, maar ik zou van hem hebben kunnen houden“) besliste het lot anders… Ze trouwde met, de door haar vader uitgezochte
huwelijkskandidaat, de Prins van Oranje. De hertog was ontroostbaar. Koningin Sophie heeft gedurende haar leven altijd contact gehouden met de Hertog. Zijn geschilderde portret hing tot haar dood in één van haar privé-vertrekken… Van Brunswijk, die uiteindelijk nooit huwde en kinderloos bleef, gaf Sophie kort voor zijn dood een bijzonder geschenk… Het parelsnoer uit 1646. De „Oranje“parels vonden hierdoor weer een weg terug naar juwelenverzameling van de Oranje-Nassau’s. Dus dank zij een in de liefde teleurgestelde hertog bezit het Huis van Oranje nog steeds één van de mooiste 17de-eeuwse parelcolliers ter wereld.

De pareljuwelen van Koningin Sophie zijn voor een groot gedeelte uiteindelijk terecht gekomen bij de jonge Koningin Wilhelmina. Afgezien van een schilderij, kon het het 17de-eeuwse parelcollier voor het eerst weer bewonderd worden op een officiële foto van Koningin Wilhelmina, rond haar verlovingstijd (1900), waar de jonge Vorstin „behangen“ was met Sophie’s overige parels… Het parelsnoer is vervolgens altijd prominent in beeld gebleven. Koningin Juliana droeg het het collier regelmatig. Maar het was Beatrix die het parelcollier veelvuldig ging dragen tot op de dag van vandaag. Vele leden van het koningshuis hebben inmiddels het sieraad gedragen en koningin Máxima draagt hem sinds 2017 ook.”

Wil je meer lezen over koninklijke juwelen? Neem dan een kijkje op de Instagrampagina van Edwin, genaamd Dutch Royal Jewels.