Een trouwjurk is meer dan een kledingstuk. Het is de belichaming van hoop, traditie en liefde. In het Fries Museum is momenteel een expositie te zien over 250 jaar Nederlandse bruidsjurken. Een goede aanleiding om op deze website enkele koninklijke bruidsjurken onder de loep te leggen. Met vandaag: prinses Mabel.
De strik is het symbool van liefde en trouw. Dat heel wat bruidsjurken worden voorzien van een strik of strikje, zal je dan ook vast niet verbazen. Maar 246 strikken, met een paar van het formaat kussensloop? Nee, die zul je niet zomaar tegenkomen. Tenzij je gaat snuffelen in het Koninklijk Huisarchief, want daar is de bruidsjurk van prinses Mabel ondergebracht.
De prinses gaf haar Jawoord aan prins Friso op 24 april 2004. Qua kleurenthema werd er gekozen voor diverse tinten blauw, maar daar deed de bruid zelf niet aan mee. Haar bruidsjurk van ontwerpersduo Vikter & Rolf was sneeuwwit. Een veilige keuze, maar dat was dan ook wel gelijk het enige veilige aan de jurk. Van kraag tot sleep was het ontwerp voorzien van strikken, die naar de sleep toe in grootte toenamen.
Aan de jurk werd maar liefst 600 uur gewerkt door vier ambachtslieden. Het ontwerp bestaat uit een aansluitend lijfje met een boothals en een gerende rok. De coupenaden van het ontwerp zijn in het ruitpatroon verwerkt, waarbij er op de kruispunten van de ruiten strikken zijn aangebracht. Op het lijfje zul je er 85 kunnen tellen, op de rok 128 en op de sleep 35.
Voor de bovenste laag van de jurk is 15 meter Satin Double Soie gebruikt. De strikken en het ruitpatroon zijn van 30 meter zijden Gran Georgette vervaardigd. Over de lengte van de sleep kun je discussieren. Mét strikken is hij 3,15 meter lang, zonder 2,75 meter.
Verwijzing
Door de jaren heen is Mabel veel strikken blijven dragen. Toen zij op de dag van de inhuldiging een zwarte jurk droeg met één grote strik (niet afkomstig van haar bruidsjurk!), werd de symboliek onmiddelijk begrepen. De witte strik verwees naar prins Friso, die op dat moment in coma lag. Toen de prinses enkele maanden later weduwe werd, liet ze de inhuldigingsjurk inkorten tot net over de knie.
Kun je niet genoeg krijgen van (koninklijke) bruidsjurken? Dat komt goed uit. In het Fries Museum in Leeuwarden is momenteel een expositie te zien over 250 jaar Nederlandse bruidsjurken. Naast die van koningin Máxima kun je ook jurk van prinses Carolina bewonderen. Ja, ik wil! loopt tot 16 februari 2025.
Ik vind de bruidsjapon Mabel heel mooi staan, maar de grote strikken op de sleep teveel van het goede.
Origineel ontwerp verder, wat echt bij deze prinses past.
Ik krijg de indruk dat zij een heel fijngevoelige vrouw is, die graag een bepaalde symboliek tot uiting wil laten komen in diverse omstandigheden.
Ik houd daar wel van, mits het op fijnzinnige wijze uitgevoerd of aangebracht wordt.
Wat de zwarte japon bv betreft, is ze daar aangrijpend goed in geslaagd.
Voor zover we haar kennen heb ik respect voor Mabel.
Intens verdrietig voor haar en de kinderen dat Friso zo jong is overleden en zij zonder man en vader verder moeten.
Ik weet nog goed dat ze antwoord gaf kort na haar huwelijk met Friso op een vraag van Maartje van Weegen, waarom ze gekozen had voor een jurk met zoveel strikken; haar antwoord luidde : Ik wilde aan iedereen laten zien dat ik mijn man “gestrikt” heb… . Een vreemd, dubbelzinnig antwoord vond ik zeker na alles wat toen was uitgekomen in aanloop na hun huwelijk toe door Peter R. De Vries destijds.
De jurk bij tentoonstelling in Rotterdam in het echt gezien. Prachtig! En zo knap gemaakt! De laatste 3 strikken op de sleep hadden ze anders kunnen doen maar whow hè, wat een prachtige, unieke jurk!
De jurk is mooi. De sleep niet. En ik snap de gedachte achter de zwarte jurk.
Nee, nee en nog eens nee. Ondanks dat ik de vrouw niet eens ken en dat het vreselijk is wat ze heeft meegemaakt, heb ik in de loop der tijd een bepaalde antipathie tegen Mabel opgebouwd. En haar kledingstijl kan ik ook niet waarderen.
De trouwjurk is echt een plaatje. De strikken op de sleep vind/vond ik veel te groot. Maar strikken zijn echt helemaal Mabel, dus deze jurk past echt bij haar
De zwarte jurk met strikmouw vind ik echt een plaatje niet alleen vanwege de symboliek maar he5 is echt een geweldig ontwerp
Trouwjurk vind ik niet de allermooiste die ik ooit gezien heb, ik zou de strikken niet zo groot gemaakt hebben. De symboliek van de twee zwarte jurken vind ik ontroerend.
Ik vind de jurk oprecht mooi, maar de strikken op de sleep te groot.
Heel verdrietig dat dit huwelijk zo’n verdrietig einde kende.
Destijds vond ik het niet geweldig, ‘kijk eens wat ik durf’, maar inmiddels ben ik fan. Ook van Mabel.
Wat grappig, daar herken ik mijzelf in. De meeste bruidsjurken raken na een tijd gedateerd, maar bij deze jurk zie ik dat nu ook anders.
Al vind ik wel nog steeds de uitloopt naar grote strikken teveel. Ik had het denk ik mooier gevonden als sluier doorliep tot aan het einde van de sleep waarbij de sleep van de jurk zelf een rustiger patroon van strikken had gehad.
Not my cup of tea. Alle drie de jurken niet trouwens.
Mooie boothals. Maar dat was ook het enige wat ik mooi aan de jurk vond. Vreselijk al die strikken. Maar opvallend is het wel en dat is wat ze beoogde veronderstel ik.
Een lekkere “ik doe het toch net ff anders” bruidsjurk. Dat mag ik wel.
Wat ik niet zo mooi vond en tamelijk ouderwets, was dat korte bruidssluiertje. Ik zou dan ook een grote strik in mijn haar doen, of gewoon geen sluier, maar Mabel heeft hiervoor gekozen. Een tikje retro zullen we maar zeggen😉
Vreselijk hoe dit huwelijk is geëindigd, ze leken oprecht veel van elkaar te houden en afschuwelijk hoe twee jonge meisjes zonder vader verder moesten.
Deze bruidsjurk vond ik best bizar destijds. Maar ik geloof wel dat deze twee echt van elkaar hielden. De liefdevolle familieplaatjes die na Friso’s dood werden vrij gegeven, gaven voor mij een heel ander beeld van hem. En zo mooi hoe Mabel van de strik een symbool maakte voor prins Friso in de zwarte jurk met witte mouw. Dat vind ik nog steeds ontroerend.